Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

78 levensjaren prijken al achter zijn naam, maar dat belet Clint Eastwood niet om de films aaneen te rijgen. Het lijkt wel alsof hij op z’n oude dag een tweede adem gevonden heeft. Niet alleen wat betreft snelheid, maar ook inhoud: de voormalige man with no name vertelt echte verhalen, en voert daarin dito karakters op. Een verademing zowaar in een tijdperk, waarin elke producer pas met geld over de brug komt als er voldoende explosies in het script staan.

Wars van al die sensatiejagers heeft de tweevoudige Oscarwinnaar met het aangrijpende ‘Changeling’ andermaal een nieuwe parel aan z’n palmares toegevoegd (ondertussen maakte hij ook ‘Gran Torino’). Daarin voert hij, 4 jaar na het met vier gouden beeldjes bekroonde meesterwerk ‘Million Dollar Baby’, opnieuw een sterke vrouw op. Ze luistert naar de naam Christine Collins (Angelina Jolie) en komt oog in oog te staan met de zwaarste beproeving mogelijk voor een alleenstaande moeder: haar zoontje verdwijnt spoorloos.

De gealarmeerde politiemachten van Los Angeles - het plaats delict - willen hun kwalijke reputatie al een tijdje van zich afspoelen en het terugvinden van de jonge Walter, Christine’s spruit, zou daar geen slecht aan doen. Onvatbaar is de blijdschap van Christine als kapitein J.J. Jones (Jeffrey Donovan) haar zes maanden na de verdwijning meedeelt dat haar zoon terecht is en nog diezelfde namiddag per trein zal arriveren.

Wat een emotionele hereniging had moeten worden, is de start van een nieuwe nachtmerrie als blijkt dat de jongen niet Walter is. Tenminste volgens Christine. De politie steekt het op verwarring - “Dat is gebruikelijk na zulke lange periode”, luidt het - maar een moeder weet natuurlijk beter. Ondanks bijval van dokters, klasgenootjes en leraressen van Walter heeft het politieapparaat geen oren naar haar verhaal, dat zij afdoen als een verzinsel en een poging om haar verantwoordelijkheden als moeder te ontlopen. Parallel met Christine’s strijd tegen het politieapparaat ontvouwt zich een plot omtrent The Wineville Chicken Murders, waarbij meer dan twintig kinderen het leven lieten.

Eastwood haalde z’n inspiratie bij de  waar gebeurde queeste van een moeder, verbeten op zoek naar haar zoon, en de waarheid omtrent zijn verdwijning. De feiten speelden zich af in de jaren twintig en dertig, een tijdsbeeld dat Eastwood perfect weet te construeren aan de hand van asgrauwe kleurencombo’s, bovendien conform de innerlijke tristesse van het hoofdpersonage. ‘Changeling’ is zowel een emotioneel drama over ouderliefde, een mysteriethriller over een vermist kind als een politieke aanklacht tegen het gecorrumpeerde politiesysteem. Klassiek en sober verteld laat de regisseur van o.a. ‘Mystic River’ ook hier in de eerste plaats het verhaal en de personages die het bevolken spreken.

Het valt niet zwaar om mee te leven met het hoofdpersonage - subliem vertolkt door een opvallend ingehouden Angelina Jolie, terecht Oscargenomineerd, maar onterecht verloren - dat als vrouw ongewenst was in een door mannen gedomineerde wereld. Zoals wel vaker bij Eastwood gaat hij ook in ‘Changeling’ de heikele thema’s (doodstraf, ouderschap, de macht van de overheid, revanche zonder vergelding) niet uit de weg en kiest hij steeds voor realisme. Dat gaat gepaard met enkele zeer sterke, maar ook harde scènes, die, ondersteund door de alweer door Clint zelve gecomponeerde minimalistische score en gespeend van elk misplaatst sentiment, hun doel niet missen. En wie eraan zou twijfelen: het scenario van ‘Babylon 5’-scribent J. Michael Straczynski blijft naar verluidt hondstrouw aan de feiten. Of hoe de beenharde waarheid de fictie eens te meer overtreft.

Extra’s
Gelet op zijn aversie van interviews mag het al een wonder heten dat regisseur Clint Eastwood in beide featurettes die als bonus op de dvd prijken aan het woord komt. Vooral ‘Partners In Crime’ is interessant. Daarin zien we namelijk hoe de film tot stand kwam, en horen we bij monde van cast en crew verschillende setanekdotes. Met zijn dertien minuten is ze wel nogal aan de korte kant (een half uur had rustig gemogen). Nog korter is ‘De Rode Draad’, waarin we zien hoe Angelina Jolie Christine Collins ‘werd’. Boeiende extra’s dus, maar ze hadden best wat langer mogen uitvallen.

Peter Janssens