Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Man Zkt Vrouw
Miel Van Hoogenbemt houdt van simpele verhaaltjes. In z’n eerste film, het Franstalige ‘Miss Montigny’, zoomde hij in op de lotgevallen van een jong meisje dat ervan droomde verkozen te worden bij een missverkiezing en ook bij ‘Man Zkt Vrouw’, z’n tweede langspeler, houdt hij het opvallend summier en confronteert hij de kijker nooit met belangrijke levensvragen of enige psychologische diepgang.
Het verhaal is opnieuw verraderlijk eenvoudig: een schooldirecteur, Leopold Vossius (Jan Decleir), wordt op z’n 60ste op pensioen gestuurd, niet lang nadat zijn vrouw het tijdelijke voor het eeuwige wisselde. Hij blijft alleen achter met z’n Roemeense huishoudster, maar ook zij blijkt terug naar haar geboorteland te gaan omdat ze zopas grootmoeder geworden is. Niet getreurd echter: ze heeft voor een prima vervangster gezorgd, namelijk haar nichtje Alina (Maria Popistasu). Voor Leopold is dit echter niet voldoende; hij wil opnieuw de liefde proeven, hij wil een vrouw om lief en leed mee te delen. Op zijn zoektocht wordt hij geholpen door z’n goedbedoelende, maar bemoeizieke buurman Julien (Wim Opbrouck).
Wat de aanleiding kan zijn tot een leuke en frivole komedie is eigenlijk niet meer dan een banale plot die nooit echt tot leven lijkt te komen. Het tempo ligt laag vanaf de start, maar iets over halfweg wordt duidelijk dat ‘Man Zkt Vrouw’ niet meer op gang zal komen en aan hetzelfde kabbelende ritme langzaam zal uitdoven. Alle respect voor de beslissing van de makers om de film niet vol te stouwen met cartooneske taalmisverstanden - een paar onnozele oneliners van Wim Opbrouck niet te nagesproken - maar toch hebben de makers heel wat kansen op een goede grap laten schieten. Ook is het verhaal niet helemaal uitgebalanceerd. Als ‘Man Zkt Vrouw’ dan eindelijk een leuke scène in huis heeft - het warenhuis! de montage met de dames! - dan rekt cineast Van Hoogenbemt het veel te lang zodat ook daar de grap een veel te zure bijsmaak krijgt. Als de prent dan weer de iets ernstigere toer opgaat, verzandt hij vaak in clichés (de relatie met z’n zoon!) en voorspelbaarheden (de finale in de keuken!).
Jan Decleir is tegenwoordig niet meer van het scherm weg te slaan, maar het moet gezegd: weinig acteurs in Vlaanderen kunnen tippen aan de éminence grise van de Nederlandstalige cinema en bovendien bewijst hij hier dat ook z’n komische timing perfect zit. De weinige keren dat we moesten gniffelen valt immers volledig op zijn rekening te schrijven. Al brengt de Roemeense Maria Popistasu, die in het echt overigens geen enkel woord Nederlands spreekt, het er ook behoorlijk vanaf. Wat dan weer niet kan gezegd worden van een vrij irritante Wim Opbrouck, die z’n bekende tv-typetjes in de mangel gooide en er vervolgens een nieuw uitpuurde. ‘Man Zkt Vrouw’ barst van de intenties, maar wat overblijft, is een ‘vis noch vlees’-productie, waarbij de teerhartige z’n zakdoek niet zal nodig hebben en de lachebek geen krimp zal geven.