Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Marie-Antoinette
Omdat pompeuze kostuumdrama’s ons al evenveel interessen als de zoveelste plotwending in langlopende televisiesoaps, raakte het onze koude kleren niet dat Antonia Frasers roman over het leven van ‘Marie-Antoinette’ vertaald zou worden naar het witte doek. Tot bleek dat Sofia Coppola, één van Hollywoods grootste talenten, zou plaatsnemen in het regiestoeltje. Onze interesse was gewekt, al vroegen we ons sterk af of de cineaste van ‘The Virgin Suicides’ en ‘Lost In Translation’ haar vorige werk zou kunnen evenaren.
Het antwoord is - met pijn in het hart - neen. ‘Marie-Antoinette’ is weliswaar een goede film en veel beter dan het gros van z’n genregenoten (dit keer tenminste geen hoogdravende en nietszeggende dialogen of statische, ongeïnspireerde shots!), maar in het prille, doch briljante oeuvre van de beroemde ‘dochter van’ is deze alternatieve biopic met voorsprong het mindere broertje. Visueel zit het niettemin wel snor; Coppola kiest voor een erg helder kleurenpalet (veel wit en roze) en breekt daarmee met de traditionele zware, donkere kleuren. Ook de soundtrack is een pareltje. Met muziek van Bow Wow Wow, The Cure, The Strokes, New Order en vaste leverancier Air kiest Coppola voor een zeer mooie eighties-klank, maar evengoed schuwt ze ook de klassieke intermezzo’s niet. Het resultaat is een wonderlijke en vooral creatieve melange, die eens te meer bewijst dat La Coppola een geheel eigen stijl heeft ontwikkeld.
Wie op zoek is naar historische correctheid is er evenwel aan voor de moeite. Coppola vertelt niet het volledige verhaal van de bekende Franse koningin, die uiteindelijk het leven liet op de guillotine, maar focust zich op haar ontwikkeling van jong en onervaren meisje tot rijpe vrouw, die volwassen beslissingen neemt.
Kirsten Dunst is geniaal en weet de verschillende nuances van haar perfect uitgetekende personage uitstekend te vatten. Ook tegenspelers Jason Schwartzman (een ongewone keuze voor een kostuumfilm), Rip Torn en Judy Davis zijn prima, al worden hun personages veel minder uitgewerkt en zijn ze ook iets minder interessant. Het voornaamste probleem aan ‘Marie-Antoinette’ is ongetwijfeld de speelduur. In z’n tweede deel begint de film langzaam maar zeker te slepen en slaat de verveling stukje bij beetje toe. Met z’n oogverblindende fotografie, mooie soundtrack, sterke acteurs en getalenteerde regisseuse is ‘Marie-Antoinette’ niettemin een interessante en goed gemaakte film.