Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Angels With Dirty Faces
‘Angels With Dirty Faces’ was al de derde film waarin de befaamde Dead End Kids - een groepje jonge acteurs die in de jaren dertig furore maakte op de bühne en zijn heil daarna ook in de filmindustrie zocht - hun opwachting maakten, maar het was de eerste waarbij hun gebruikelijke setgetreiter doel miste. Niet op Humphrey Bogart (naar verluidt stalen ze regelmatig zijn broeken net voor de opnames), maar wel op hoofdrolspeler James Cagney.
De Dead End Kids stonden erom bekend dat ze graag grappen uithaalden met hun tegenspelers en dat ze hen uit hun concentratie brachten met geïmproviseerde dialogen, maar toen ze dat ook probeerden bij Cagney, wisten ze al snel hoe laat het was. Cagney nam de jonge Leo Gorcey (latere leider van de bende) in een wurggreep en zijn moordblik verraadde irritatie. Vanaf dat punt gedroegen ze zich als lammetjes. Net zoals de criminelen die het pad van Cagney’s personage kruisen en hem tot het uiterste dreven. Cagney, zelf een youngster uit Hell’s Kitchen en dus ervaren in de hardheid van het straatmilieu, is de geschikte acteur om gestalte te geven aan een iconische gangsterpatron, en dat leverde in het verleden een paar memorabele rollen (en films) op. ‘The Public Enemy’ en ‘White Heat’ zullen wellicht altijd zijn beste blijven, maar deze ‘Angels With Dirty Faces’ behoort toch ook tot de indrukwekkende Cagney-canon.
Hij speelt de rol van Rocky Sullivan, een charismatische zware jongen die zich vanuit het getto naar de top van de onderwereld opwerkte nadat hij een paar jaartjes bromde in een tuchtschool. Daar heeft hij alle kneepjes van het vak geleerd; de kneepjes die hem nu razend populair maken bij het jonge grut uit de sloppenwijken, die Rocky op handen dragen en zich tot alles bereid verklaren al was het maar om hem bij te staan. Eerwaarde Jerry Connolly (Pat O’Brien), een jeugdvriend van Rocky, vindt diens invloed onheilspellend en besluit dat het tijd is om in te grijpen.
Deze film kenmerkte de derde samenwerking tussen Cagney en regisseur Michael Curtiz, die de legendarische superster vier jaar later naar een Oscar zou regisseren in ‘Yankee Doodle Dandy’. Het resultaat is een briljante gangsterfilm, die zeventig jaar na dato nog steeds zijn historische waarde niet verloren is.