Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Miami Vice
Iedereen herinnert zich nog wel de wereldberoemde televisieserie uit de jaren tachtig, waarin twee undercoveragenten aflevering na aflevering spannende avonturen beleefden. Hoewel het opzet overduidelijk simpel was, bood de premisse ruimte voor heel wat actie en spanning. Het enige probleem voor een echt geslaagde kijkervaring was de aanwezigheid van geitenwollensokkenversierder Don Johnson, die verre van overtuigend was als hoofdpersonage Sonny Crockett.
Neen, geef ons dan maar de hypercoole, met maatpak, nektapijt en zonnebril uitgedoste update van Colin Farrell, die in de bioscoopfilm ‘Miami Vice’, de hedendaagse filmversie van cineast Michael Mann, op sublieme wijze gestalte geeft aan hetzelfde personage. Farrell bewijst na z’n al even imposante vertolking in ‘The New World’ dat hij wel eens één van de meest miskende Hollywoodtalenten van de laatste jaren zou kunnen zijn. Farrell is geloofwaardig in elke mogelijke situatie - met of zonder geweer, met of zonder zonnebril! - en vergeet daarbij niet om enig gevoel in z’n dialogen te leggen. Niet dat er tekstueel zoveel levenswijsheden verkondigd worden - integendeel, je moet het als acteur beslist in de vingers hebben om sommige klinkklare nonsens met zoveel overtuigende sérieux voor de camera te brengen. Ook Jamie Foxx brengt het er meer dan behoorlijk vanaf als z’n iets meer gereserveerde, maar even toegewijde partner. Gong Li is ook prima op dreef en lijkt eindelijk haar weg naar Hollywood gevonden te hebben, al moeten we toegeven dat haar romantische intermezzo met Farrell halverwege de film nét iets te lang uitgesponnen werd.
Daarmee hebben we meteen ook het grootste minpunt aan deze superieure politiethriller aangehaald, want naast de uitstekende vertolkingen heeft deze film uiteraard nog een begenadigd vakman aan boord: Michael Mann. Z’n scenario biedt een uistekende middenweg tussen conventioneel en origineel door een pittige en snelle opbouw, waarin hij de kijker nooit echt tot rust laat komen, maar waarbij hij tegelijkertijd wel heel veel informatie over de personages en de uiteindelijke premisse blootlegt. De finale bestaat niet uit verrassingen, maar moet bijlange niet onder doen voor het gros van z’n genregenoten.
Nog sterker dan het verhaal is het uitzicht; ‘Miami Vice’ ziet er door z’n veelvuldig gebruik van digitale camera’s immers grauw, donker en zelfs realistisch uit. Liefhebbers van het betere ontploffingswerk hebben echter geen reden tot treuren, want af en toe drukt Mann ons toch weer met de neus op de feiten. Met z’n fantastische actiescènes - we denken vooral aan de finale shoot-out of de bestorming van de trailer - bewijst de getalenteerde regisseur immers dat hij in dat genre niets meer te leren heeft. ‘Miami Vice’ heeft niet de pretentie een episch meesterwerk te zijn, maar een goedgemaakte politiethriller, die z’n publiek serieus neemt. Door z’n prima cast, knappe regisseur, sterke soundtrack en boeiend verhaal is het echter meteen één van de toppers in het genre geworden.