Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
A Mighty Heart
Het is altijd jammer als een acteur of actrice een goede vertolking aflevert in een mindere film. Blijft de acteerprestatie dan herinnerd of sukkelt ze, samen met de film zelf, mee in de vergetelheid? Vaak is het erop of eronder. Zo’n vaart zal het echter niet lopen met ‘A Mighty Heart’, de nieuwste van raketfilmer Michael Winterbottom - de man wisselt vaker van set dan van onderbroek.
Niet dat zijn zoveelste politieke pamflet over de recente Amerikaanse oorlogsverhalen een onvergetelijke mokerslag is geworden - verre van, al hadden we het wel gehoopt - maar door z’n thema zal de prent iets makkelijker de annalen van de filmgeschiedenis halen. Of anders zorgt Angelina Jolie daar wel voor, die na een hele zooi mindere rollen (‘Tomb Raider’, ‘Taking Lives’) eindelijk nog eens haar talent mag etaleren in een emotioneel geladen vertolking. En ze doet het uitstekend. Op het einde flirt ze misschien een beetje met de grens van de overacting - zal het haar de Oscar kosten? - maar over de hele lijn slaagt ze er wonderwel in deze tamelijk langdradige en statische film te dragen.
Het verhaal is bekend. Mariane Pearl (Angelina Jolie) en haar man Daniel (Dan Futterman) zijn journalisten die anno 2001 in Pakistan vertoeven om de Amerikaanse invasie in Afghanistan te verslaan. Wanneer ze begin 2002 op het punt staan terug naar het thuisfront te verkassen, wil Daniel nog één interview afnemen met een moeilijk te bereiken sjeik. Wat daarop volgt, is geschiedenis. Daniel wordt ontvoerd en de zwangere Mariane zit doodsangsten uit.
Michael Winterbottom weet niet goed welke richting hij wil uitgaan en bijgevolg balanceert ‘A Mighty Heart’ voortdurend op de lijn tussen een suspensethriller - hoewel de afloop gekend is, probeert hij toch de spanning op te drijven - en een drama over een vrouw die de dood van haar man moet aanvaarden. Door niet duidelijk voor één van de twee mogelijke scenario’s te kiezen, valt deze voor ‘s mans doen weinig kritische film tussen twee stoelen. Echt spannend is het nooit en om je emotioneel door elkaar te klutsen, gaat het verhaal en de psychologie van de personages niet diep genoeg. Je zit sowieso al erg benepen met je verhaal als je ervoor opteert om alles vanuit het standpunt van de gebroken Mariane te filmen - na z’n ontvoering krijgen we Daniel niet meer te zien - en als ze in feite niet meer doet dan tussen de laptops en telefoons wachten op nieuws, houd je nu eenmaal geen erg pakkende film over.