Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Paranoid Park
Gus Van Sant loopt over van de ideeën. Zo heeft hij voor zijn jongste film beroep gedaan op mensen die zich bij hem hadden aangeboden via MySpace. Origineel, zoveel is zeker, en eens te meer blijkt dan ook dat een goede regisseur zoveel belangrijker is dan een verzameling talentvolle acteurs.
De leefwereld van jongeren doet het blijkbaar goed bij de Amerikaanse regisseur want na ‘Elephant’ verdiept hij zich nu in de wereld van skaters. Belangrijker dan de sociologische analyse is echter het moordverhaal dat op de achtergrond loopt. Temidden van alle puberproblemen met liefjes die ontmaagd dienen te worden, gescheiden ouders en vrienden die er plots de brui aan geven, blijkt immers een onopgeloste moord te zijn gepleegd. De dader dient te worden gezocht in Paranoid Park, dat spreekt voor zich, maar wie achter de laffe moord zit en waarom die werd gepleegd, blijft verborgen tot op het einde.
De ervaren filmliefhebber weet echter al meteen hoe de vork aan de steel zit en zal dan ook weinig pret beleven aan het klassieke whodunitaspect. Al zal diezelfde bezoeker ongetwijfeld weten te appreciëren dat Van Sant heeft gekozen voor rustige beelden versus innerlijke turbulentie en niet voor een slaapverwekkende egotrip. Ook nu loopt de film immers vrij traag, ondertussen hét handelsmerk van de Amerikaan, met soms rampzalig vervelende films tot gevolg. Gelukkig valt van bij het begin op hoe prachtige beelden en een fijn gekozen soundtrack je moeiteloos meevoeren naar het verre Portland. Het hoofdpersonage gaat wel iets te vaak zitten dromen dan gebruikelijk, waardoor hij er soms als een apathische sok bijzit, maar alles blijkt zijn redenen te hebben en zijn bijdrage wordt er daarom niet minder expressief door. Wel storend is de verknipte montage waarmee Van Sant het chronologische tijdsverloop in de war stuurt. Op zich is daar niets mis mee, dat maakt het interessant om te volgen, maar de film duurt al niet erg lang en als je dan ook nog eens sommige stukken dubbel ziet, draagt dat toch weinig bij tot de kwaliteit van de film.
‘Paranoid Park’ kon ons bekoren, maar ook nu zou het ons weinig verbazen indien een groot aantal mensen dit maar beroerd en langdradig zullen vinden. Over één zaak zijn we het echter eens: Van Sant weet als geen ander een eigen wereld te creëren en daarvoor alleen al is deze film toch de moeite waard.