Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Pink Panther
Voor de duidelijkheid: we zijn geen fans van ‘The Pink Panther’-reeks. We hebben nooit begrepen hoe die onnozele detectivefarces met Peter Sellers het geschopt hebben tot komedieklassiekers. Ja, af en toe was het lachen met een geslaagde grap, maar over het algemeen zijn al die films te geforceerd en vooral te lang voor hun eigen goed. Ondanks hun speelduur van amper anderhalf uur was de overvloedigheid aan veelal weinig geslaagde grappen en clowneske situaties teveel van het goede.
‘The Pink Panther’ anno 2006 is geen remake van de gelijknamige film uit 1963, maar wordt aangekondigd als een prequel op de inmiddels negendelige reeks. Nog moeilijker dan een grappig script schrijven was waarschijnlijk de zoektocht naar een geschikte hoofdrolspeler, die in de huid van inspecteur Clouseau zou kruipen. De keuze viel uiteindelijk op kameleonkomiek Steve Martin, die in het verleden reeds bewezen heeft zowel fysiek als verbaal hilarisch uit de hoek te komen. Het resultaat is een ‘Pink Panther’-film, die uitstekend in het verlengde ligt van de Peter Sellers-afleveringen. Ook hier weet af en toe een goeie gag een glimlach op ons gelaat te toveren, maar over het algemeen treedt de verveling op en is het vooral aftellen naar de stereotiepe finale.
Bovendien neemt Martin traditiegetrouw alle tics van Sellers over; zowel z’n stuntelige bewegingen als z’n kenmerkende accent passeren de revue. Ook hoofdinspecteur Dreyfus is opnieuw van de partij; een rol die in deze versie weggelegd is voor Kevin Kline. En het moet gezegd, er heerst heel wat chemie tussen Martin en Kline en de scènes die de twee acteurs delen zijn ongetwijfeld de hoogtepunten - al is dit relatief - van deze nieuwe episode. Het duo wordt geflankeerd door Jean Reno als Clouseau’s hulpje, Beyoncé Knowles als moordverdachte, Emily Mortimer als love interest en Jason Statham in een kort optreden als slachtoffer.
‘The Pink Panther’ is in wezen een erg overbodige film, maar toch is hij niet de ramp geworden, die iedereen had verwacht. Het is voorspelbaar, het gros van de grappen zijn belegen, maar de vertolkingen zijn enthousiast en de sfeer van de oude films is ook hier weer merkbaar. Of fans van de reeks Steve Martin zullen aanvaarden, blijft natuurlijk de vraag, maar wij vonden deze modernisering niet beter of slechter dan de zogeheten klassiekers.