Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

“De camera liegt altijd, 24 keer per seconde”, aldus één van Brian De Palma’s meest geliefkoosde uitspraken. Ironisch is het dan ook dat Angel Salazar (één van de hoofdpersonages uit ’s mans nieuwste) in ‘Redacted’ met zijn handcamera net de waarheid tracht te registreren. De gruwelijke waarheid. De Palma baseerde zich voor deze lowbudgetfilm op het waargebeurde verhaal van de verkrachting van een 14-jarig Irakees meisje door een stel Amerikaanse soldaten.

Hij werd door producent HDNet benaderd met slechts twee restricties: de film mag ‘slechts’ vijf miljoen dollar kosten én hij moet volledig digitaal geschoten worden. Een uitdaging, dus, voor een filmer die normaal z’n heil volledig zoekt in visuele grandeur. Hier gaat hij een pak minimalistischer te werk en schept hij een intrigerende mix van journaalbeelden, een pseudo-documentaire (een ‘gearrangeerde’ Franse docu over de checkpoints waar soldaten de Irakese bevolking controleren) en dagboekverslagen van een Amerikaanse diender, die z’n diensttijd vooral wil benutten om een levensechte tableau vivant te maken, een impressie van de oorlog zoals die echt is. Met die aanpak wil De Palma niet alleen een zo waarachtig mogelijk beeld ophangen, maar drukt hij tevens z’n ergernis over de verslaande media uit. Iedereen kan tegenwoordig nieuws brengen, iedereen zit er zo met z’n neus op.

Boeiende uitgangspunten, maar die kunnen niet beletten dat ‘Redacted’ uiteindelijk nergens heengaat. De film is één van de laatste in de recente golf Irak-films (zie ook ‘In The Valley Of Elah’, ‘Lions For Lambs’ en ‘Charlie Wilson’s War’) en we hebben stilaan het gevoel dat we het allemaal wel gezien hebben. Ook al doet De Palma hard zijn best om de kijker te choqueren met een in your face-ontploffing, een pijnlijk realistische onthoofding (je begint warempel te twijfelen over de herkomst van de beelden!) én een montage met gruwelijke foto’s aan het eind.

‘Redacted’ voelt aan als een echt oorlogsverslag (missie geslaagd, dus) en de onbekende cast werkt die waarheidsgetrouwde feel zeker in de hand, maar op het einde van de rit word je er warm noch koud van (daarvoor voelt de narratieve structuur te gekunsteld) en word je nog het meest van al bevangen door een reusachtige déjà vu. De plot - de verkrachting van een onschuldig meisje in oorlogstijd - vertoont immers angstvallig veel gelijkenissen met De Palma’s eigen ‘Casualties Of War’. Een interessante misser.

Peter Janssens