Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Return
De fans van Buffy konden zich amper in bedwang houden, maar een film met Sarah Michelle Gellar was niet meteen waar wij op zaten te wachten. We misgunnen het kind niets, laat dat duidelijk zijn, maar uit het verleden is gebleken dat we Gellars acteerkunsten bijzonder wisselvallig mogen noemen - to say the least - en dat er zonder degelijk scenario helemaal niets met dit snoetje valt aan te vangen. Alsof een hogere kracht zich roerde, bleek die lichtjes pessimistische voorspelling zich ook te voltrekken.
Regisseur Asif Kapadia (weinig bekend voor deze film, nog minder hierna) scharrelde de meest vervelende clichés op om een pseudo-bovennatuurlijke psychologische thriller te smeren en is er zowaar nog trots op ook. Overbekende ingrediënten als zelfverminking, flashbacks, defecte radio’s, nachtmerries en een hele hoop verwarrende gebeurtenissen moeten een razend spannende film opleveren, maar wekken - zo had u al begrepen - alleen ergernis op. Kapadia doet zijn best om het gammele verhaal zo goed mogelijk te slijten en sommige stukken zijn enigszins degelijk in beeld gebracht, maar dat dit rotzooi is, zal zelfs de meest goedgelovige lobbes niet ontgaan. Hoe angstaanjagend een schuur en een roestige auto ook kunnen zijn, zichzelf herhalende moorden, hallucinaties en andere ongein hebben net iets meer omkadering nodig om ook bij een zwaar onderschat publiek enkele donkere emoties los te maken.
Nadat de broertjes Pang eerder al flagrant door de mand vielen met ‘The Messengers’, heeft ook Kapadia zijn overgang naar het Amerikaanse circuit niet al te best verteerd. Vreemd toch? Je zou bijna gaan denken dat het aan de omgeving ligt. Wat er ook van zij, dit is een regelrechte sof die hoopt zoveel mogelijk hersenloze consumenten te verleiden met een bekende naam op de affiche ter compensatie van de vele voorgekauwde plotwendingen. Bijzonder triest dat deze verkwisting van pellicule onze filmzalen moet teisteren - laten we hopen voor niet al te lang.