Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Ruins
‘The Ruins’ schiet omineus uit de startblokken: een meisje in een donkere grot schreeuwt om hulp. Ze is radeloos. De hulp komt er niet. Cut naar een zomers zwembad, waar vier vrienden - oftewel: twee koppeltjes - kennismaken met Mathias, een Duitse reiziger, die een tripje plant naar een oude Mayatempel in de Mexicaanse brousse. Het viertal besluit hem te vergezellen. Eens gearriveerd aan de tempel komen ze oog in oog te staan met de inheemse bevolking, die hen de tempel opdwingt. Wie voet van de tempel zet, wordt vermoord. Maar naast de inboorlingen, die hen duidelijk in quarantaine houden, en de verschroeiende hitte krijgt het vijftal af te rekenen met nog een derde vijand: een langzaam moordende klimop, die zich zowel om als in de tempel bevindt.
‘The Ruins’ zou gezien z’n irreële en zelfs een beetje lachwekkende uitgangspunt - een film over een moordende woekerplant - makkelijk kunnen vervallen in een lachwekkende pastiche à la ‘Return Of The Killer Tomatoes’, maar debuterend regisseur Carter Smith houdt de suspensemeter steeds op een hoog peil en gaat uiterst spaarzaam om met visuele gruwel. Veel in your face horror valt in deze tienerthriller dan ook niet te rapen, maar de weinige keren dat Smith zijn camera wél volledig op het bloederige richt, missen die scènes hun effect niet. Net zoals de killende klimop zich letterlijk onder de huid van de karakters nestelt (stel je voor dat je wakker wordt en je merkt dat er zich een hele plantentuin in je knie of benen bevindt), murwt de zenuwslopende spanning zich een weg tot onder het vel van de kijker; het hoogtepunt is een hartritmeverhogende scène waarin de twee vrouwelijke protagonisten afdalen in de tempelruïne en bijna opgeslokt worden door het aanvallende onkruid (geen enkele scène uit de nochtans puike genrefilms ‘The Descent’ of ‘Wolf Creek’ bezorgde ons zoveel kippenvel!).
Maar ‘The Ruins’ onderscheidt zich ook nog op andere fronten van zijn hedendaagse genregenoten, waarin het verhaal ondergeschikt lijkt aan de ontelbare lading bloeduitstortingen. Ook hier kan je de plot bezwaarlijk intelligent noemen, maar de invulling daarvan, gebaseerd op de gelijknamige roman van Scott B. Smith (‘A Simple Plan’), is dat wel. Zo worden de getroffen personages slechts met mondjesmaat verorberd door het digitale struikgewas, speelt hun psychologische kwelling een veel grotere rol dan de hongerige plant, zitten de makers niet verlegen om een ludiek en intrigerend grapje (het gsm-gerinkel is een sublieme vondst) en levert de jonge cast, met Jena Malone en Jonathan Tucker op kop, overtuigend acteerwerk af. De nogal abrupte (en fletse) afwikkeling moet u er echter wel bijnemen. ‘The Ruins’ is beklemmende, claustrofobische én psychologische horror. In het huidige genrelandschap kan je het alvast veel slechter treffen.
DVD-Recensie
Een interessante audiocommentaar, een making of en verwijderde scènes vormen de basis van de extra’s op de dvd-uitgave van ‘The Ruins’. Vooral in dat laatste segment - vier in totaal - zitten enkele interessante aanvullingen, die alle weliswaar niet noodzakelijk waren, maar zeker ook niet hadden misstaan. Als kers op de taart krijgt u er nog een geinig alternatief einde bij, dat om begrijpelijke redenen (lees: te potsierlijk) de finale cut niet haalde.