Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
Babylon A.D.
Zelf claimt hij meer van de filosofische traktaten van Albert Camus te houden en in wezen is hij altijd al ambitieuzer geweest (hij begon als regisseur en hoopt daar nog steeds mee door te gaan), maar toch lijkt Vin Diesel al sinds zijn jump start in 1998, toen hij een bijrolletje in ‘Saving Private Ryan’ toegeworpen kreeg, gedoemd tot het status van actieheld. Een status waar hij naar eigen zeggen niet de rest van zijn carrière mee opgezadeld wil blijven. Hij wil veranderen, en dat bewees hij gretig in z’n vorige film: de door oude rot Sidney Lumet geregisseerde rechtbankkomedie ‘Find Me Guilty’.
Met ‘Babylon A.D.’ keert Diesel echter terug naar zijn meer vertrouwde terrein, alleen merk je opnieuw dat hij het werkelijk ernstiger meent. Zo is deze postapocalyptische sf-chiller wel een roetsjbaan aan spanning, actie en spektakel, waar zijn bombastfans met fonkelende oogjes van zullen smullen, maar tegelijk neemt regisseur Mathieu Kassovitz meer hooi op zijn vork; hij baseerde zich immers op de postpunkroman van Maurice G. Dantec, waarin die een wel heel sombere toekomstvisie aan de dag legde. Die visie wordt door Kassovitz met bravoure vertaald naar het witte doek. De vuile, grauwe sfeer waarin hij zijn verhaal onderdompelt, maakt dan ook veel meer indruk dan de magere plot die hij erin voortstuwt. Diesel kruipt in de huid van Toorop, een huurling die de opdracht krijgt een meisje te transporteren richting Amerika. That’s it!
Maar toch reikt de inhoud van ‘Babylon A.D.’ verder dan deze korte inhoud laat uitschijnen. In navolging van ‘Children Of Men’ en ‘I Am Legend’ is ook deze niet blind voor de huidige wereldproblemen (“Vervloekte aardeopwarming, dat is slecht voor de economie”, verzucht een personage) en creëert hij, conform daaraan, een defaitistisch wereldbeeld, waarin mensen elkaar vertrappelen - op het alsmaar dunner wordende ijs - om per duikboot de oceaan over te steken en waarin de bevolking leeft in krotappartementjes in vervallen buurten. Het ideale decor voor een spannende thriller, maar in de finale akte kent de film alsnog een wending.
Eens het verhaal zich verplaatst naar New York verandert een tot dan toe puike genre-evocatie in een ‘Blade Runner’-wannabe die qua uitwerking dan weer leentjebuur speelt bij ‘The Fifth Element’ (Diesel die zich ontfermt over zijn package doet wel erg sterk denken aan Bruce Willis die Leeloo’s verdediging voor z’n rekening neemt). Kassovitz sluit af met een banale ren-je-rot-finale, waarin de kogels onrustig in het rond vliegen en de overtuigende Vin Diesel andermaal ten prooi valt aan zijn eigen status: dat van hersenloze held. De theorieën zijn dus wel degelijk interessant, maar de rommelige structuur en onevenwichtige toon verhinderen ‘Babylon A.D.’ om zijn plaatsje te veroveren naast de eerder aangehaalde (semi-)klassiekers.