Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray

Het is algemeen geweten dat je een Japanse geestenhorror herkent aan de meisjes met moorddadige blik, veelal verstopt achter hun lange zwarte lokken. Maar waaraan herken je dan een Amerikaanse remake van die Japanse geestenhorror? Inderdaad, aan diezelfde op dood en vernieling beluste wichten; het blijft tenslotte een nieuwe versie van hetzelfde verhaal, dat veelal door Hollywood op de meest inspiratieloze wijze wordt herkauwd.

Een nieuw voorbeeld daarvan is ‘Shutter’, een zoveelste westerse herhalingsoefening van uiterste effectieve oosterse gruwel, waarin het koppel in de hoofdrol alvast ook achternagezeten wordt door een zwartharig meisje, dat schijnbaar een groot geheim verbergt. Een geheim, dat verklaart waarom ze het gemunt heeft op Jane (Rachael Taylor) en vooral op haar nieuwbakken echtgenoot Benjamin (Joshua Jackson), een fotograaf die op zijn foto’s plots allerhande geesten ziet opduiken.

‘Shutter’ is van de hand van de Japanse cineast Masayuki Ochiai, die weliswaar niet instond voor het origineel, maar eerder zijn sporen verdiende met soortgelijke genrefilms als ‘Hypnosis’ en ‘Infection’. Hij wordt dus wel verondersteld te weten waar de klepel hangt, al zou je dat uit zijn bleke regie nooit kunnen afleiden. De suspense beperkt zich tot de gebruikelijke goedkope schrikeffecten - als je niet weet wanneer het spannend is, zal de soundtrack je daar wel een handje bij helpen - resulterend in een potsierlijke finale, waarin het hoofdpersonage de fotogeest te lijf gaat met zijn eigen polaroidcamera.

Dat ‘Shutter’ ons na een goed halfuur al begon te irriteren, is echter niet enkel de schuld van de amateuristische beeldvoering, maar ook van de onophoudelijke stortvloed van J-horror-remakes, die ons de laatste jaren om de oren slaan. Het repetitieve karakter van die films zorgt er immers voor dat je alles al eerder (maar daarom niet noodzakelijk beter) gezien hebt, waardoor het gros van de horror verloren gaat door herhaling. Zo is de balkonscène een identieke kopie van de openingsscène van ‘The Grudge’ en lijken de huisjes aan het water steeds ontworpen door dezelfde binnenhuisarchitect (ook hier merkten we flitsen uit ‘The Grudge’ of ‘The Ring’ op).

Het enige wat een remake dan nog écht verschilt met z’n Aziatische origineel is de cast. Maar met Joshua Jackson en Rachael Taylor heeft deze ongeïnspireerde adaptatie noch de namen noch het talent om van deze film iets meer te maken dan de volgende in een lange rij. ”Misschien moeten we hier maar gewoon weggaan”, merkt Jacksons personage halverwege ‘Shutter’ op. We konden hem alleen maar gelijk geven.

Peter Janssens