Cinevision
Film besprekingen: bioscoop, dvd en Blu-ray
The Signal
“Do you have the crazy?”, vraagt een met een zelfgemaakte messenstok bewapende man aan een voorbijgaande vrouw. Een eenvoudige scène (nu ja) in de film, maar wel één die de juiste sfeer uitademt: de straten zijn doordrongen van chaos en vernieling, mensen vermoorden elkaar willekeurig.
Wat the crazy precies is, weten we zelf ook niet, maar wel waar het vandaan komt: een vreemd signaal palmt tv’s, gsm’s en radio’s in en vervolgens ook het leeuwendeel van de bevolking dat ermee in aanraking komt. Het vormt ze om tot wandelende moordmachines. ‘The Signal’ vertelt het verhaal van de schijnbaar onmogelijke liefde tussen Mya en Ben, twee tortelduifjes die het plan smeden om op de trein te springen richting anywhere en hun oude leventje achter zich te laten. Maar net tijdens die nacht verandert hun omgeving, niet toevallig op oudejaarsavond, in een apocalyptisch landschap van moorden, vernieling en (zelf)destructie.
Klinkt als iets dat je nooit eerder zag? Inderdaad, ‘The Signal’ is vernieuwend, gedurfd maar - en dat is de keerzijde van de medaille - niet erg toegankelijk. Een met horror, sf en humor doorspekte culttrip ontsproten aan de kokers van drie jonge (en getalenteerde) filmmakers, wier uiteenlopende ideeën alle tot uiting komen in de drie verhaaltjes (transmissies van het signaal) waaruit de film is opgebouwd. Veel hooi op het debuutvork dus en zeker interessant, maar tegelijk ook onevenwichtig. Niet geheel toonvast wisselt de film spannende horror (de claustrofobische gangen in transmissie één) af met sitcomhumor (het zeulen met lijken in verhaaltje twee); beide invalshoeken zijn origineel en spatten met een jeugdig enthousiasme van het scherm, maar als ze niet dezelfde personages zouden opvoeren zou je denken dat je met twee verschillende films te maken hebt. Dat geldt minder voor het slotdeel dat elementen uit z’n twee voorgangers combineert en alsnog de losse eindjes aan elkaar tracht te knopen.
Nochtans baadt de film in een unieke doemsfeer die de ‘einde van de wereld’-paranoia probleemloos weet te vatten, een terugkerend gevoel in het huidige horror- en sf-landschap. Daar speelt het trio David Bruckner, Jacob Gentry en Dan Bush - de drie filmmakers - gretig op in, en gezien ze niet verbonden zijn aan een studio laat hen dat zelfs toe om voor een meer sombere visie te kiezen. Een bevreemdende en hallucinante trip, een instant culthit, een visitekaartje van jong talent met ballen aan het lijf, kies maar uit. Onderhevig aan tal van schoonheidsfoutjes, dat wel, maar te ambitieus om niet bij stil te staan.